امان از دیکته! فغان از نوشتن!
یا
چرا مهارت نوشتن و writing را جدی بگیریم؟ و چگونه آن را تقویت کنیم؟
هرجایی که بخواهید وارد بشوید و از زبان استفاده کنید به هر چهار مهارت زبان نیاز دارید. خواه مهاجرت باشد، یا یک مسافرت ساده و خواه درس و تحصیل باشد یا کار یا هر زمینه‌ی دیگر، چه خارج از کشور، چه داخل کشور. اگر به زبان انگلیسی نیاز دارید، احتمالا به هر چهار مهارت نیاز دارد. که عبارتند از...
هرجایی که بخواهید وارد بشوید و از زبان استفاده کنید به هر چهار مهارت زبان نیاز دارید. خواه مهاجرت باشد، یا یک مسافرت ساده و خواه درس و تحصیل باشد یا کار یا هر زمینه‌ی دیگر، چه خارج از کشور، چه داخل کشور. اگر به زبان انگلیسی نیاز دارید، احتمالا به هر چهار مهارت نیاز دارد. که عبارتند از:
گفتن، speaking یا اسپیکینگ
شنیدن، listening یا لیستنینگ
خواندن، reading یا ریدینگ
و نوشتن، writing یا رایتینگ
ما برای اسپیکینگ و لیسنینگ کلاس می‌رویم، ریدینگ هم که به راحتی می‌تواند درست شود. چون با متن خیلی برخورد می‌کنیم. هر جایی را که نگاه بندازید متن انگلیسی هست.
اما
اما
اما رایتینگ اصلا این‌طور نیست.
در کلاس که معمولا فقط در حد چند کلمه نوشته می‌شود، تکلیف نوشتنی هم اگر داده شود به استاد می‌گوییم مگر اینجا دبستانه؟ 😉، ورک بوک را هم کسی نمی‌نویسد. من خودم شخصا خیلی وقت‌ها ترم تموم می‌شد و حتی به workbook نگاه هم نمی‌کردم. ☹️
به همین دلیل در متن رایتینگ امتحانات این اشکالات به شدت تکرار می‌شود:
🔰غلط املایی - در حد عجق وجق ها! یعنی مورد داشتیم two رو tow یا school رو skool نوشته و اینها خیلی هم عادی هستند تعجب نکنیم.😑😶
🔰اشتباهات خیلی ساده‌ی گرامری - در حد اشتباه نویسی زمان حال ساده. دیگه بقیه زمان‌ها و ساختارهاو ... بمانند.😱😒
🔰 اشکالات موجود در علایم نگارشی.🤬
🔰اشکالات موجود در روند ارائه مطلب مکتوب یعنی طرف نمی‌داند چطور شروع کند، چطور ادامه بدهد و چطور متنش را تمام کند.🤨
🔰 دیگر وارد اشکالات ادبی نمی‌شویم که مثلا در سه خط متن فقط چهار بار از یک ساختار نان‌کلاز - noun clause - استفاده کرده است. 🤮
تمام این دلایل باعث می‌شوند که در کلاس‌های تک مهارت آیلتس حتی برای تسک‌‌های رایتینگ هم کلاس مجزا گذاشته شود!
به عنوان مثال این تصویر را ببینید:
درباره تصویر بالا تازه وقتی آدم به عمق فاجعه پی می‌برد که این نکات را هم بداند:
۱. در حالت کلی آزمون جنرال ساده‌تر هست.
۲. تسک رایتینگ اول آسان‌تر از تسک دوم است (برای تسک اول شما بیست دقیقه وقت دارید و حداقل ۱۵۰ کلمه باید بنویسید و تسک دوم چهل دقیقه وقت دارید و باید حداقل ۲۵۰ کلمه بنویسید.) و اغلب شرکت‌کنندگان در تسک دوم به مشکل می‌خورند. چون باید متن طولانی‌تری نوشته شود.
یعنی این موسسه که دولتی هست و به نسبت از جاهای دیگر ارزان‌تر است، برای یک ترم مبلغ نسبتا قابل توجهی می‌گیرد و کار می‌کند که شما بتونید فقط ۱۵۰ کلمه - مثلا یک پاراگراف بنویسید. 😳
بگذریم از این که بعضی از مربی‌ها برای تصحیح ۱۰ رایتینگِ تسک۲ درخواست مبالغ خیلی بالاتری دارند.
تمام اینها باید باعث شوند زنگ خطر ذهن‌مان به صدا دربیاید و فکری به حال این مهارت مهجور کنیم.
💡حالا چطور می‌توانیم این مهارت رو تقویت کنیم؟
ببینید شما نمی‌توانید بدون تمرین در هیچ مهارتی رشد کنید، نوشتن هم از این قاعده مستثنی نیست؛ پس
🔑فقط یک کار باید بکنید: تمرین
☢️حالا چطور تمرین کنیم؟
اینجا چند روش ساده هست که خیلی خوبه انجام بدهید:
💎 خاطره بنویسید.
یکی از بهترین روش‌ها برای تقویت مهارت نوشتن و البته تقویت همزمان دانش‌های گرامر و واژگان همین خاطره‌نویسی هستش که البته اگر بتونید بدهید یک نفر که از سطح زبانی بالایی برخوردار است برای‌تان تصحیح کند، خیلی عالی است.
💎 کتاب‌کار رو جدی بگیرید.
خیلی ساده و سطح بندی شده می‌توانید نوشتن‌تان را تقویت کنید.
💎رونویسی از منابع معتبر
این هم به نظر من خیلی خوب است. فقط باید حواستان باشد که منبع خوبی انتخاب کنید.
همزمان با نوشتن سعی کنید، مهارت‌های جنبی نوشتن را هم از نویسنده بیاموزید.
💎 بنویسید.
هیچ چیز مثل خود نوشتن نمی‌تواند در این مهارت کمک‌تان کند. در هر موضوعی و آزادانه بنویسید. فقط بنویسید. هربار که بنویسید مهارت‌تان رشد می‌کند.
البته این کار را هم می‌توانید برای تصحیحش انجام بدهید:
وقتی چیزی نوشتید، بگذاریدش کنار. چند روز بعد، مثلا سه روز بعد دوباره بروید سراغش و بخوانید و تصحیح کنید. اگر همان موقع تصحیح کنید، اشتباهات‌تان را نمی‌بینید.
امیدوارم که این مطلب هم براتون مفید بوده باشه😊
فعلا، یاعلی
فرشید
